Την δευτερη μερα τον ειδα να διασχιζει το δρομο με γρηγορα βηματα-σιγουρα βιαζοτανε- με ενα σακιδιο στην πλατη και μπολικες σκεψεις σιγουρα να περνουν σαν σιφουνας απο το μυαλο του.Πηρα ποδια και σκεψεις και κρυφτηκα σε μια γωνια του δωματιου.Καποια μερα και γω.......
Την τριτη μερα περασε με μια κοπελα και εδειχνε πολυ χαρουμενος και χαρηκα και γω και αφου σκουπησα τον θλιμμενο μου χαμογελο εριξα κρυο νερο στο προσωπο μου και απολαυσα το μυρωδατο φαγητο μου που ηταν φτιαγμενο αποκλειστηκα οχι μονο για μενα..Ενιωθα εναν απολαυστικο πονο σε ολο το σωμα και ενα μουδιασμα ανευ προηγουμενου.Ανευ αλλου πονου...
Την τεταρτη μερα περασε στεναχωρημενος και αναρωτηθηκα,τι να τον ταλαιπωρει.Κοντοσταθηκε για λιγο,ενιωσα οτι γνωριστηκαμε λιγο καλυτερα....
Οι μερες συνεχισαν να περνουν και να κρυφοκοιταζω σχεδον σαν ιδονοβλεψιας λιγο-λιγο,δειλα-δειλα αορατες στιγμες ελευθεριας...
Υστερα ηρθαν χριστουγεννα,περασε με δωρα πολλα και ευχες,αγχωμενο και σκυμμενο βλεμμα.Υστερα ηρθε και πασχα και καλοκαιρι και ξανα τα ιδια...
Και συνεχισα να κοιταζω και να ζαρωνουν τα χερια μου...Και το βλεμα μου να κατεβαινει σαν να θελει να αγγιξει τη γη και καθε μερα η διαδρομη προς το κρεβατι μου μεγαλωνε ολο και περισσοτερο.
Ο πονος του σωματος ειχε γινει πια κουραστηκος αλλα συνεχιζε να ειναι απολαυστικος αφου παρεχοταν δωρεαν...
Και αυτος μεγαλωνε μαζι μου,μεγαλωνε και ισως πονουσε το ιδιο με μενα ομως ποτε δεν σηκωσε το βλεμμα να με δει.....
Πηρα βαθια ανασα απο αυτες που περνεις οταν εισαι στη μεση του πουθενα γεμιζοντας τα πνευμονια μου με βρομικο αερα της πολης.Μαλλον αποσυρθηκα να ονειρευτω στο σκοτεινο σημειο του μικροσκοπικου παλατιου μου...
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΚΕΛΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου