τις περισσοτερες φορες νιωθουμε προδομενοι απο ανθρωπους που ηταν κοντα μας η τουλαχιστον ετσι θεωρουσαμε.οσο πιο πολυ νιωθουμε αυτην την αισθηση συνειδητοποιουμε οτι τοσο πιο κοντα μας ηταν ο ανθρωπος που νιωθουμε οτι μας προδοσε και τοσο μεγαλυτερος ειναι ο πονος..τελικα τι δινει αξια σε μια προδοσια αν κατι μπορει να της δωσει μια σχετικη αξια??η αγαπη και η εμπιστοσυνη που υπηρχαν και νιωθουμε οτι ξεπουληθηκαν απο το εν λογο ατομο..δεν ποναμε για ανθρωπους που μας ηταν αδιαφοροι αλλα για ατομα που μας σημαδεψαν ειτε σε φιλικο ειτε σε ερωτικο επιπεδο ειτε σε συντροφικο επιπεδο.αλλωστε τους εχθρους τους εχουμε εξ αρχης χεσμενους.ετσι φτανουμε να λεμε <<τι να τους κανω τους εχθρους αν εχω τετοιυς φιλους??>>..μαλλον μια εκφραση που τα λεει ολα και οσοι την ειπαν ξερουν καλα τι εννοω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου